Συνέντευξη με τον Γιώργο Μπουμπούση

 Ο εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Γιώργος Μπουμπούσης μιλάει στο Ψυχής Κατάθεση:

       
     

     "Ο Γιώργος Μπουμπούσης γεννήθηκε στο Κιάτο. Είναι εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και απόφοιτος του προγράμματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έχει αποφοιτήσει από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών".

      Τον ρωτήσαμε, λοιπόν, και μας απάντησε:

      Γιατί επιλέξατε να γίνετε και ψυχολόγος πέρα από εκπαιδευτικός;

Το επέλεξα για δύο κυρίως λόγους.  Ο πρώτος είναι ότι στα φοιτητικά μου χρόνια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης ήρθα σε επαφή με το γνωστικό αντικείμενο της Ψυχολογίας και γοητεύθηκα απίστευτα! Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος που ένιωθα πως έπρεπε να εξερευνήσω. Ο δεύτερος λόγος έχει σχέση με την εργασία μου ως δάσκαλος. Πίστευα ότι η Ψυχολογία θα με έκανε καλύτερο δάσκαλο, θα ενδυνάμωνε θετικά τη σχέση μου με τα παιδιά και θα μου έδινε μια πληθώρα αποτελεσματικών τεχνικών για να εργαστώ καλύτερα μέσα στην τάξη.

Γιατί προτιμήσατε να δουλέψετε με παιδιά και όχι με ενηλίκους;

Η αγάπη μου πάντα ήταν τα παιδιά. Από μαθητής του δημοτικού ήθελα να γίνω δάσκαλος. Στην ουσία μάλλον ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που να περιστρέφεται γύρω από το παιδί. Έτσι και ως ψυχολόγος δε θα μπορούσα να απομακρυνθώ από τον πυρήνα της εργασίας μου που είναι το παιδί. Γι' αυτό και εξειδικεύτηκα στη Σχολική Ψυχολογία η οποία μου άνοιξε τον δρόμο για την καλύτερη κατανόηση της παιδικής συμπεριφοράς. Κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω θα έλεγα ότι μάλλον αισθάνομαι πιο ασφαλής δουλεύοντας με παιδιά. Η συμπεριφορά τους είναι ανόθευτη από κοινωνικές συμβάσεις και «στολίδια».

  Πόσο εύκολο είναι να κυνηγάμε τα όνειρα μας;

Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν δυσκολίες. Τίποτα δε μας χαρίζεται αλλά και τίποτα δεν μας αποκλείεται. Αν όμως το όνειρο είναι δικό μας και όχι υπόδειξη της «μαμάς, του μπαμπά, του θείου κτλ», αν δηλαδή είναι αυθεντικό, τότε στο τέλος πιστεύω ότι θα πραγματοποιηθεί.

Ποια πιστεύετε ότι είναι τρία βασικά χαρακτηριστικά ενός καλού ψυχολόγου;

Θα τα απαριθμήσω όπως ακριβώς τα νιώθω:

•  Να έχει ενσυναίσθηση, 
• Να μην είναι απόμακρος και αυστηρός αλλά ανθρώπινος και 
• Να ενσωματώνει δημιουργικά στη δική του προσωπικότητα όσα μεταφέρει από τις σπουδές του ως πληροφορίες, ώστε να τους δώσει μια αυθεντική διάσταση.

Με ποια θέματα καταπιάνεστε κυρίως;

Παλιότερα και με μαθησιακά. Τώρα πια κυρίως με κρίσεις στη ζωή ενός παιδιού (διαζύγιο, θάνατος, οικογενειακή ένδεια, ξαφνική αλλαγή τόπου διαμονής, ένα φυσικό γεγονός με δυσάρεστες συνέπειες (π.χ. σεισμός )  κτλ. ), συναισθηματικές διαταραχές (φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση), «διδασκαλία» κοινωνικών δεξιοτήτων ή απλά και με το μοίρασμα σκέψεων. Στην τελευταία περίπτωση αναφέρομαι κυρίως σε περιπτώσεις εφήβων που ζητούν να μιλήσουν με έναν ψυχολόγο γιατί αισθάνονται ότι θα τους καταλάβει διαφορετικά από τους γονείς τους.

     Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο. Έχετε κάποιο βιβλίο σας που το αγαπάτε περισσότερο από τα άλλα; Και αν ναι, γιατί;

Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η συγγραφή είναι χαρά, ανακούφιση, ζωογόνα δύναμη. Αγαπώ όλα μου τα βιβλία. Στο καθένα έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία για διαφορετικούς προσωπικούς λόγους κάθε φορά. « Η αγάπη της Μυρμηγκίνας και του Τζίτζικα» ήταν το πρώτο μου, η «Μάτα, η γουρλομάτα μαύρη γάτα» είναι εκείνο που αγαπήθηκε περισσότερο από τα μικρά παιδιά, ο «Παππούς για Υιοθεσία» είναι αυτό που αναφέρεται στον αγαπημένο μου Άγιο Πορφύριο, «Το αρκουδάκι που δεν αγαπούσε τα απογεύματα » είναι η προσπάθειά μου να μιλήσω στα παιδιά ως συγγραφέας-ψυχολόγος κτλ Δεν μπορώ ειλικρινά να ξεχωρίσω κάποιο…

Πότε χρειάζεται κανείς να πάει σε έναν ψυχολόγο/ ειδικό ψυχικής υγείας;

Τη στιγμή που θα νιώσει την ανάγκη να το κάνει. Δε χρειάζεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μερικοί άνθρωποι θέλουν απλά να μας συμβουλευτούν για κάποιο προβληματισμό τους, να πάρουν μια άποψη που στερείται συναισθηματισμού, να δουν κι από άλλες οπτικές ένα θέμα τους.

    Τι θα λέγατε στους ανθρώπους που ακόμη πιστεύουν πως το να πας σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας είναι ταμπού;

Θα τους έλεγα ότι όπως το σώμα μας, έτσι και το μέσα μας θέλει τη δική του φροντίδα και «συντήρηση». Ο ειδικός ψυχικής υγείας κάνει ακριβώς αυτό. Αν αφήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο έρμαιο των παθών μας, των φοβιών μας, των αρνητικών σκέψεών μας, τότε δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

  Υπάρχουν προοπτικές στην Ελλάδα στον τομέα της Ψυχολογίας; Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που αποφοιτούν τώρα από πανεπιστήμια ψυχολογίας;

Η Ψυχολογία είναι μια επιστήμη που τα τελευταία χρόνια αποκαθίσταται στη συνείδηση του κόσμου. Μέχρι και πριν μια δεκαετία, ο ψυχολόγος ήταν λέξη που ενοχλούσε. Οπότε  θεωρώ ότι προοπτικές υπάρχουν. Όποιος «υπηρετεί» με αγάπη τη Ψυχολογία δε θα «χαθεί». Η συμβουλή που θα έδινα στα νέα παιδιά είναι να μην μείνουν μόνο στο πτυχίο του Ψυχολόγου αλλά να ειδικευτούν κάπου. Επίσης θα τους έλεγα να μη σταματήσουν ποτέ να ενημερώνονται και να διαβάζουν. Η Ψυχολογία δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται.

Εσείς προσωπικά κάνετε κάτι για να αποφορτιστείτε από το βάρος της δουλειάς σας;

Έχω τις δικές μου δικλείδες ασφαλείας. Η συγγραφή είναι μία από αυτές. Αποφορτίζομαι επίσης με τη λογοτεχνία, τους περίπατους στη φύση, τη γυμναστική, τη φωτογραφία.

o      Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Περιμένω με ανυπομονησία να εκδοθούν κάποια νέα μου παραμύθια για παιδιά. Κατά τ’ άλλα ζω την κάθε μέρα ως μοναδική και αποφεύγω να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια.

o       Ποιο είναι το μότο σας;

Να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μότο. Τώρα όμως, κοντεύοντας τα 40, θα έλεγα ότι με εκφράζει αυτό που άκουσα από μια φίλη την Πρωτοχρονιά: «Νιώθω χαρά με όσα μου έχουν δοθεί. Δε ζητώ τίποτα παραπάνω αλλά προσεύχομαι να διατηρήσω εκείνα που έχω…»

Ευχαριστούμε πολύ τον Κύριο Μπουμπούση που μοιράστηκε μαζί μας τις όμορφες σκέψεις του και του ευχόμαστε τα καλύτερα!

Αν θέλετε και εσείς να επικοινωνήσετε με τον Κύριο Γιώργο Μπουμπούση, μπορείτε να το κάνετε εδώ:  facebook: Giorgos Boubousis