Φοβάμαι, είναι κακό;

Καθημερινά καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε ένα πλήθος κοινωνικών και προσωπικών υποχρεώσεων που αυξάνουν το επίπεδο άγχους μας, πράγμα που συχνά μας προκαλεί φόβο ότι δεν θα καταφέρουμε να φέρουμε σε πέρας τις μικρές μας αυτές "αποστολές".

 "Photo From Google"

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν είστε αρκετά ικανός ώστε να αναλάβετε ένα συγκεκριμένο έργο;

Νιώσατε ποτέ ανασφάλεια για το αποτέλεσμα μιας εργασίας που είχατε αναλάβει προσωπικά;

Φοβηθήκατε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις των υπολοίπων;

Βρεθήκατε ποτέ παρών σε συζήτηση όπου φοβηθήκατε να πάρετε τον λόγο γιατί θεωρήσατε ότι αυτό που είχατε να πείτε δεν θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον ή σημαντικό για να ακουστεί;

Τέλος, πόσο συχνά αναλαμβάνετε την ευθύνη των πράξεων σας και τολμάτε να πείτε ότι κάνατε απλώς ένα λάθος;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα χιλιάδες παραδείγματα φοβικών σκέψεων που κατακλύζουν σε καθημερινή βάση τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Ωστόσο, είναι λογικό εν μέρει να φοβόμαστε διότι είτε το θέλουμε είτε όχι ο φόβος είναι κομμάτι της ίδιας μας της ύπαρξης και ορισμένες φορές λειτουργεί προστατευτικά για μας. Για παράδειγμα, αν δεν είχαμε την αίσθηση του φόβου ως προς τα αγρία ζώα όπως τους καρχαρίες, θα πλησιάζαμε αυτά τα πλάσματα ξανά και ξανά δίχως να λαμβάνουμε τις κατάλληλες προφυλάξεις με αποτέλεσμα να γινόμαστε το πρόγευμα τους κάθε φορά. Ο φόβος έχει λόγο που υπάρχει στις ζωές μας και αυτός δεν είναι άλλος από το να προσπαθεί να μας κρατήσει ασφαλείς.

Όταν όμως μας κατακλύζει κάνοντας μας να φοβόμαστε και την σκιά μας τότε μας κρατάει στάσιμους καθώς δεν μας αφήνει να αναπτυχθούμε.

Υπάρχει επομένως ένα κομβικό σημείο, ένα όριο που όταν το διαπεράσουμε, ο φόβος μας αρχίζει να γίνεται αυτοκαταστροφικός. Αντί να μας προστατεύσει προειδοποιώντας μας για τον αντικειμενικό κίνδυνο που πλησιάζει, αρχίζει να γίνεται ένας εφιάλτης που ειδοποιεί για κίνδυνο ανά πάσα στιγμή χωρίς κανένα αντικειμενικό φίλτρο. Είναι λες και ο μηχανισμός έχει χαλάσει και από μηχανισμός άμυνας γίνεται μηχανισμός επίθεσης, και μάλιστα όχι προς κάποιον απειλητικό, εξωτερικό εχθρό αλλά προς εμάς τους ίδιους.

Ως ένα βαθμό είναι λογικό να φοβόμαστε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε έτσι όπως τα σχεδιάζουμε. Ο εγκέφαλος μας κάνει συχνά αυτό το γνωστικό λάθος. Τείνει να επικεντρώνεται επανειλημμένα στα αρνητικά σημάδια, αγνοώντας παντελώς τα θετικά. Αυτό μας προδιαθέτει αρνητικά γεμίζοντας μας ανασφάλεια και αμφιβολία. Ωστόσο, αν αφήσουμε αυτή την κατάσταση να γενικευθεί, πολύ γρήγορα θα βγούμε εκτός ελέγχου και πριν το καταλάβουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα θα μας έχουν κατακλύσει για τα καλά.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε εκείνη τη στιγμή είναι να πατήσουμε ΠΑΥΣΗ. Όταν είστε τρομερά στρεσαρισμένοι, δώστε λίγα δευτερόλεπτα στον εαυτό σας, αναγνωρίστε αυτό που συμβαίνει (π.χ. αυτή τη στιγμή φαίνεται πως είμαι τρομερά αγχωμένος/φοβισμένος) και μάλλον η σκέψη μου έχει πάρει μια αρνητική τροχιά, η οποία φαίνεται να μη με βοηθάει καθόλου να συγκεντρωθώ στον στόχο μου.

Ωραία! Τώρα που το αναγνώρισες, μην επικρίνεις τον εαυτό σου. Συμβαίνει σε όλους μας. Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες, ούτε όλες οι συνθήκες. Υπάρχουν και οι μέρες που είμαστε τρομερά αγχωμένοι αλλά και πάλι είμαστε εμείς. Εμείς που προχθές είχαμε εκείνη τη μεγάλη επιτυχία, εμείς που πριν από λίγο ζήτησαν τη βοήθεια μας και τη δώσαμε. Απλώς πριν ένα λεπτό είχαμε μια στιγμή σύγχυσης και είναι οκ αυτό.

Δείτε τον εαυτό σας πιο σφαιρικά, πιο αντικειμενικά. Μην απομονώνετε στιγμές και καταστάσεις γιατί δεν είστε μονάχα αυτό. Είστε πολλά παραπάνω. Καθημερινά κάνετε ένα σωρό πράγματα που ούτε καν τους δίνετε σημασία, απλά τα προσπερνάτε γιατί έχετε συνηθίσει να τα κάνετε και τα υποτιμάτε. Κακώς. Μην αναγνωρίζετε μόνο τα άσχημα. Αποδεχθείτε όλες τις πλευρές σας και αφού διαπιστώσετε ότι αυτή ήταν μόνο μια στιγμή σύγχυσης ανάμεσα σε τόσες άλλες στιγμές, εξετάστε τις επιλογές σας. Αν σας βοηθάει, καταγράψτε τες κι όλας. Αφού έχετε μπροστά σας τις εναλλακτικές, διαλέξτε εκείνη που σας κάνει περισσότερο και προχωρήστε με θάρρος.

Ναι τα πράγματα δεν πάνε πάντα καλά. Ναι δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα πάντα. Ναι δεν θα ‘μαστε πάντα σε φόρμα και δε θα τα κάνουμε όλα τέλεια. Όμως, αυτό είναι μόνο μια ευκαιρία αναδιάρθρωσης και προόδου. Να είστε ευέλικτοι. Να η ευκαιρία σας να σκεφτείτε νέους τρόπους για να προχωρήσετε. Να είστε επιεικείς. Να σας αγαπάτε και να σας δίνετε ώθηση να προχωράτε μπροστά, κι ας μην είστε τέλειοι. Δεν σας θέλουμε τέλειους, σας θέλουμε ανθρώπινους, ευσυνείδητους και ψυχικά υγιείς.

 Εσείς πως αντιμετωπίζετε τους φόβους σας; 

⧫Chrysa Leimoni⧫