Η Δημιουργικότητα είναι η Δέκατη Μούσα

Μας γράφει η Χριστίνα Σκρουμπέλου,

Μια παιδική Ψυχή

«Δημιουργικότητα»

Είναι μήπως ουσιαστικό; Είναι μήπως απλώς ένα θηλυκό γένος; Ή μήπως είναι μια πολυσύλλαβη λέξη;

Στον δικό μου, γεμάτο μεταφορές , κόσμο, θαρρώ – για να μιλάμε με τυπικούς και επίσημους όρους – πως η Δημιουργικότητα είναι η Δέκατη Μούσα.

Λεξικό της Χριστίνας: Δημιουργικότητα , η μούσα της παρατήρησης , μια σπιρτόζα μούσα που πολεμάει για έναν και μοναδικό σκοπό , να ξυπνήσει τις κρυμμένες παιδικές ψυχές.

"Photo from Google"

• ·         Χαρακτηριστικό της: Η πολύπλευρη, πολύχρωμη, πολύνοτη, πολύλεκτη, πολυβήματη προσωπικότητά της!
• ·         Ικανότητες : Δίνει πνοή στις χαμένες , παιδικές ψυχές.
• ·         Πιστοί ακόλουθοί της: Κάτι τοσοδούλικα, φιλαράκια που μπορούν και τρυπώνουν σε αυτά τα «μπερδεμένα έντερα» - όπως έλεγα όταν ήμουν μικρή-  που βρίσκονται στα κεφάλια των ανθρώπων ( aka τους εγκεφάλους ) και τα κάνουν όλα άνω κάτω. Μπορεί να τα έχεις ακουστά ως σκέψεις και ιδέες. Αυτά βοηθούν τους ανθρώπους να παρατηρήσουν ένα μικρό, σκισμένο φύλλο που τρέχει στο απέναντι πεζοδρόμιο ή τις μικρές γραμμούλες που σχηματίζονται στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν χαμογελούν εκεί γύρω από τα μάτια και δίπλα από τα χείλη ή τα διαφορετικά χρώματα που χορεύουν στον ουρανό όταν φεύγει και όταν έρχεται ο ήλιος…
• ·         Αδυναμία της: Μιλάει υπερβολικά πολύ, ειδικά σε περιπτώσεις εκχύλισης αδρεναλίνης. Κάποιοι την παρεξηγούν και της δίνουν την διάγνωση της διάσπασης και της υπερκινητικότητας μα εκείνη δεν τη νοιάζουν αυτά, ο σκοπός της είναι η απελευθέρωση αυτού του παιδιού που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. 

Ο μεγαλύτερος φιλόσοφος των εποχών , ο πολυμήχανος Peter Pan είπε κάποτε : «Ό,τι προβληματίζει την παιδική ψυχή, ποτέ δεν θα προβληματίσει την ψυχή ενός μεγάλου».

Εάν ήταν τώρα μπροστά μου θα του «έβγαζα το καπέλο» , το αόρατο καπέλο που δεν φοράω – φαντάζομαι αν φορούσα θα ήταν ένα ψάθινο καπέλο με μια πολύχρωμη κορδέλα γύρω του – . Όλοι οι άνθρωποι ,όταν ήμασταν μικρά παιδιά, μας δόθηκαν τα αόρατα γυαλιά της Δημιουργικότητας. Τότε απλά μας βοηθούσαν να παρατηρήσουμε, να κάνουμε ζουμ σε κάθε τι υπήρχε γύρω μας, είτε αυτό το «κάθε τι» ήταν ανθρώπινη μορφή, ζώο , έπιπλο, δέντρο, λουλούδι , φυτό είτε μικρές ζάρες στα χέρια μας, μικρά μαύρα στίγματα στις επιφάνειες των τραπεζιών, τα περίεργα ηχοχρώματα που παίρνουν οι φωνές των ανθρώπων όταν γελούν ή όταν κλαίνε, το μπάνιο μιας μικρής μύγας με τα τοσοδούλικα χεράκια της ή τον γλυκό γουργουρητό μιας γάτας…

Η περίοδος αυτή είναι η στιγμή που εδραιώνουμε την πρώτη μας δυνατή φιλία, την φιλία μας με την Δημιουργικότητα. Ξεκινούμε να τραγουδάμε αυτοσχέδια τραγούδια, να αφηγούμαστε ιστορίες υπό τον ρόλο του «παραμυθά» , να ζωγραφίζουμε σχέδια που δεν υπήρχαν ποτέ ξανά, να γράφουμε γράμματα που δεν υπάρχουν και να φανταζόμαστε. Όσο μεγαλώνουμε , τα γυαλιά αρχίζουν να θολώνουν και έτσι δυσκολευόμαστε να παρατηρήσουμε αυτά που παρατηρούσαμε όταν ήμασταν παιδιά και αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε από την κολλητή μας φίλη , την Δημιουργικότητα. Τότε είναι που η Δημιουργικότητα και οι πιστοί της ακόλουθοι , τα τοσοδούλικα φιλαράκια, ξεκινούν τις μάχες. Με σπαθιά και σφεντόνες προσπαθούν να βρουν και πάλι το δρόμο προς την ανάσταση της παιδικής ψυχής του κάθε ανθρώπου. Μάχονται απέναντι στη βαρεμάρα, στην αδιαφορία και στην αδράνεια.

"Photo From Google"

Τώρα ας έρθουμε σε μένα…Όπως βλέπεις με κόλλησε πολυλογία η κολλητή μου η Δημιουργικότητα. Τι να κάνουμε, στις φιλίες γίνονται και αυτά. Εγώ, λοιπόν, είμαι ένα μικρό – κι εγώ – εικοσιενός έτους κορίτσι με παιδική ψυχή – ευτυχώς κρατάει ακόμα – που τυχαίνει να εκφράζει τη δημιουργικότητά του μέσω της τέχνης της παρατήρησης, της γραφής, της ζωγραφικής και του χορού – στο τραγούδι ακόμα δεν έχω μεταφερθεί , σέβομαι τις νότες , δε θέλω να τις κάνω κακό με τις φωνητικές μου ικανότητες – . Κάθε μέρα με επισκέπτεται η φίλη μου η Δημιουργικότητα, με εμπνέει να δημιουργώ, να παρατηρώ την λεπτομέρεια της λεπτομέρειας γύρω μου και να μάχομαι κι εγώ με τη σειρά μου κατά της βαρεμάρας και της αδράνειας. Μέσα από τις ιστορίες μου, τις ζωγραφιές-σχέδια μου και τον χορό μου , επιδιώκω να καθαρίσω τα θολωμένα γυαλιά των ανθρώπων ώστε και πάλι να δουν όπως τότε, να παρατηρήσουν με τα παιδικά τους μάτια τον κόσμο γύρω μας. Όλοι κάτω από το ύφος το μεγάλου, τις υποχρεώσεις και τις καθημερινές δουλειές πίσω από το γραφείο είμαστε παιδικές ψυχές. Ποιος δε θέλει να είναι ειλικρινής, περιπετειώδης, χαρούμενος ακόμα και στις άσχημες στιγμές και ενθουσιώδης για τη ζωή; Εγώ θέλω – σηκώνω το χέρι – και φαντάζομαι πως δεν είμαι η μόνη. Έλα μην λες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό. Πάρε το κλειδάκι στην τσέπη σου και απελευθέρωσε αυτήν την παιδική ψυχή που κρύβεται μέσα σου. Αφού το κάνεις αυτό, πήγαινε αγόρασε το πιο όμορφο, πολύχρωμο, φανταχτερό μαντίλι γιατί έχεις πολλή δουλειά μπροστά σου, έχεις να καθαρίσεις τα γυαλιά της Δημιουργικότητας. Πολύ ακαθαρσία έχει μαζευτεί, δε νομίζεις; Α και την επόμενη φορά που κάποιος θα σε ρωτήσει «πώς είσαι;» εσύ , επιβάλλεται , να απαντήσεις «έτοιμος να δημιουργήσω».

 Και κάτι για το τέλος, η Δημιουργικότητα ήταν αυτή που μου είπε ένα μυστικό : «Ποτέ μην κατηγορείς τον εαυτό σου επειδή μιλάς λίγο παραπάνω από το κανονικό, επειδή γελάς πιο πολλές φορές από το κανονικό, επειδή κινείσαι λίγο παραπάνω από το κανονικό και επειδή φαίνεσαι λίγο πιο μικρή από το κανονικό , γιατί πολύ απλά είσαι εσύ. Και σκέψου τί είναι άραγε το Κανονικό; Πάντως εγώ μια φορά που κόντεψα να το γνωρίσω καταλήξαμε σε μονομαχία και όχι να το παινευτώ μα το Κανονικό την πάτησε. Θριάμβευσα για ακόμα μια φορά!».

Μη φοβάσαι να δημιουργήσεις. Αποκλείεται να αποτύχεις πολύ απλά γιατί είναι η φύση σου, η φύση όλων μας και νομίζω πως δεν είναι καλό να πηγαίνουμε κόντρα στη φύση μας, σωστά; Η Δημιουργικότητα συμφωνεί – όχι που θα διαφωνούσε – . Λοιπόν , ας μαζέψω τα μολύβια και τα χρώματά μου στην τσάντα και ας αποχαιρετήσω τον κόσμο που διαβάζει τις πολυλογίες μου. Αντίο από μένα, καλές δημιουργίες..

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα κείμενα της Χριστίνας μπορείτε να τη βρείτε εδώ: lamignonettejournal.blogspot.gr