Η γιορτή του πατέρα

"Πατέρας είναι εύκολο να γίνεις, μπαμπάς όμως όχι" λέει ένα ρητό και έχει δίκιο. Το να γίνεις πατέρας μπορεί να αποτελεί μια προσωπική και συνειδητή επιλογή σου, μπορεί όμως να γίνεις και καθαρά από θέμα τύχης πιθανότατα χωρίς ποτέ σου να σκέφτηκες ή να επιδίωξες κάτι τέτοιο. Ωστόσο ακόμα και στην πρώτη περίπτωση, αυτή της συνειδητής επιλογής, το πέρασμα από τον τίτλο του "πατέρα" που συνεπάγεται την απλή συμβολή σου μέσω μιας πολύ συγκεκριμένης φυσιολογικής/βιολογικής διαδικασίας στο τίτλο του "μπαμπά" θα έλεγα είναι αρκετά δύσκολη.

"Photo From Pexels"

Για να αποκτήσει κανείς αυτόν τον ιδιαίτερο τίτλο, θα πρέπει πρώτα να περάσει από πολλές δοκιμασίες. Για παράδειγμα μπαμπάς με όλη τη σημασία της λέξης είναι αυτός που ξενυχτούσε άπειρες φορές πάνω από την κούνια σου κάθε φορά που άκουγε το κλάμα σου να τον καλεί, είναι αυτός που σε σήκωνε κάθε φορά που προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, είναι αυτός που αρρώσταινε ο ίδιος κάθε φορά που αρρώσταινες εσύ, είναι αυτός που σε πήγαινε στο νηπιαγωγείο κρατώντας σε σφιχτά από το χέρι, είναι αυτός που σου διάβαζε παραμύθια για να σε πάρει ο ύπνος τα βράδια, αυτός που παρακολουθούσε την πρόοδο σου και φούσκωνε από περηφάνια στις γιορτές του σχολείου, αυτός που σε βοηθούσε στα μαθήματα κάθε φορά που το είχες ανάγκη, είναι αυτός που πιστεύει σε σένα και σε ενθαρρύνει να προχωρήσεις παρακάτω όποτε διστάζεις, είναι αυτός που ελπίζει για σένα τα καλύτερα και φροντίζει να σου παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερα, τέλος είναι αυτός που είναι πάντα εκεί για σένα, το στήριγμα σου, ο βράχος σου, αυτός που στέκεται λίγο πιο πίσω από σένα που σου δίνει χώρο να κάνεις τα δικά σου βήματα άλλα ταυτόχρονα μεριμνά ώστε να είναι εκεί για να σε πιάσει όταν πέσεις.

Αυτό είναι ένα σπάνιο είδος μπαμπά που στις μέρες μας δυστυχώς τείνει προς εξαφάνιση, όσοι όμως είχαν την τύχη (ανάμεσα τους και εγώ) να έχουν έναν τέτοιο μπαμπά στη ζωή τους, σίγουρα καταλαβαίνουν γιατί αγαπάμε τόσο πολύ αυτούς τους μπαμπάδες μας.

Και μιας και μιλάμε για μπαμπάδες θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση όπως είναι αυτή του πατέρα με την κόρη. Για κάθε κόρη ο μπαμπάς της αποτελεί την πρώτη αγάπη της ζωής της αλλά και κάθε μπαμπάς ερωτεύεται κυριολεκτικά την κόρη του. Η σχέση μπαμπά-κόρης συμπεριλαμβάνει αυτό το στοιχείο της αγάπης που εμπεριέχει την αφοσίωση, την εμπιστοσύνη, την στοργή και τη φροντίδα. Είναι μια σχέση αμφίδρομη και αμοιβαία.

 Κάθε τέτοιο ζεύγος στη διάρκεια των ετών περνάει από διάφορες φάσεις που περιλαμβάνουν συγκρούσεις ωστόσο γρήγορα ξεπερνιούνται καθώς η καρδιά του πατέρα πάντα υπομένει και πάντα συγχωρεί. Ένας πατέρας λειτουργεί ως ο φύλακας άγγελος της κόρης του, ο προστάτης της και ένας φύλακας άγγελος δε μπορεί παρά να συγχωρεί και να αγκαλιάζει την προστατευόμενή του. Έτσι είναι η φύση του. Είναι ένας υπηρέτης που βαράει προσοχή στις διαταγές της μικρής δεσποσύνης του ενώ παράλληλα ξέρει πότε πρέπει να τραβήξει τα χαλινάρια ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες. Είναι ο δάσκαλος που χαράζει τον δρόμο που θα ακολουθήσει το κοριτσάκι του ελπίζοντας ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Είναι ο άνθρωπος που καταφέρνει να είναι παρών ακόμη και όταν στην ουσία είναι απών γιατί φεύγοντας έχει αφήσει το στίγμα του.

Όλα αυτά είναι μόνο λίγα από τα πράγματα που σκιαγραφούν την ταυτότητα ενός πραγματικού μπαμπά. Για αυτό σήμερα που είναι η γιορτή τους, τιμείστε τους δείχνοντας τους την αγάπη σας και την εκτίμηση σας με όλους τους δυνατούς τρόπους. Διαλέξτε τον τρόπο που σας εκφράζει πιο πολύ.

Αυτό το κείμενο αποτελεί το δικό μου τρόπο για να πω στο άτομο που μου έδωσε πνοή ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου έδωσε, για όσα μου έμαθε και για όσα πρόκειται να κάνει από δω και πέρα για μένα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!!!

⧫Chrysa Leimoni⧫