Εγκλήματα γίνονται και κανένας δεν ενδιαφέρεται για το γιατί και το πως.

Με λύπη παρατηρώ τριγύρω μου ανθρώπους πονεμένους από άλλους ανθρώπους. 

Οικογένειες τσακισμένες από θλίψη και απογοήτευση για το ανθρώπινο είδος.

Ο ένας ξεσπάει τα απωθημένα του πάνω στον άλλον νομίζοντας πως έτσι θα κλείσουν οι πληγές που χρόνια τώρα τον σημαδεύουν και του τρώνε τα σωθικά.

Εγκλήματα γίνονται και κανένας δεν ενδιαφέρεται για το γιατί και το πως.

"Photo From Pexels.com"

Το μόνο που μας απασχολεί είναι πως θα διώξουμε μακριά το "κακό", ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως απλώς θα το κρύψουμε κάτω απ' το χαλί, αδιαφορώντας για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Η ετυμηγορία είναι πάντα θάνατος.

Λες και αυτό θα λύσει τα πάντα, έτσι απλά.

Όχι άλλοι βιασμοί.

Όχι άλλες ανθρωποκτονίες για το τίποτα.

Όχι άλλα θύματα.

Διάβασε επίσης "Βιασμός, ένα κρυφό μυστικό"

Βαρέθηκα να κλείνουμε τα μάτια μας σε ότι μας δυσκολεύει.

Βαρέθηκα να κατηγορούμε τέρατα νομίζοντας πως εμείς δεν έχουμε ευθύνη για τη δημιουργία τους.

Ο κόσμος μας πάει από το κακό στο χειρότερο, πράγμα που σημαίνει ότι οι "δαίμονες" αυτοί θα πολλαπλασιάζονται.

Είμαστε πραγματικά ανόητοι και απαίδευτοι, αν νομίζουμε πως η φυλακή από μόνη της αρκεί για να "καθαρίσει" τα "κατακάθια" της κοινωνίας μας.

Αντίθετα, η φυλακή σήμερα, το καλύτερο που μπορεί να καταφέρει είναι να βγάλει έναν εγκληματία χειρότερο από όταν μπήκε διότι της λείπει ο πραγματικά σωφρονιστικός χαρακτήρας με τον οποίο θα έπρεπε να διαπνέεται. 

Δεν λέω να μη μπαίνουν στη φυλακή όσοι εγκλημάτησαν, όμως πρέπει να αλλάξει ολόκληρη η κοσμοθεωρία της φυλακής αν θέλουμε να έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Αναρωτιέμαι, πως γίνεται να μη βλέπουμε ότι όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος;

Πως γίνεται να μη βλέπουμε πως ένας εν δυνάμει βιαστής σήμερα, ήταν κάποτε εκείνο το κακοποιημένο παιδί που λίγα χρόνια πριν συμπονούσαμε;

Η βία επαναλαμβάνεται. 

Αυτός που έχει χτυπηθεί, θα χτυπήσει.

Όχι πάντα.

Τις περισσότερες φορές, όμως, αυτό θα συμβεί.

Πως γίνεται λοιπόν να μην επικεντρωνόμαστε στο πως θα βάλουμε τέλος σε αυτόν τον κύκλο, αλλά να μας νοιάζει πως θα βγάλουμε το άχτι μας βρίσκοντας αποδιοπομπαίους τράγους;

Το κακό πρέπει να το χτυπάς στη ρίζα του για να το εξολοθρεύσεις.

Με επιφανειακές τεχνικές, θα έχεις πάντα πρόσκαιρα αποτελέσματα.

Θα ησυχάζουν για λίγο τα πράγματα, και μετά πάλι προς τη δόξα τραβούν.

Μια ευχή : Να ευαισθητοποιηθούμε κάποια στιγμή ουσιαστικά.

Γιατί ο πραγματικά ευαίσθητος δεν είναι αυτός ο οποίος κάθεται στην άκρη, και συμπονεί από απόσταση αλλά εκείνος που θα ενδιαφερθεί να στηρίξει έμπρακτα.

Μια ακόμη ευχή: Να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον. 

⧫Chrysa Leimoni⧫