Συνέντευξη με την Ελένη Τσιντζήρα

Η ψυχολόγος, Ελένη Τσίντζηρα μιλάει στο Ψυχής Κατάθεση:

Η Ελένη Τσιντζήρα έχει γεννηθεί πριν από 36 χρόνια στο Βόλο. Ξεκίνησε την πορεία της στα μονοπάτια της Ψυχολογίας ως φοιτήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Έπειτα ακολούθησε η εκπαίδευσή της στη Γνωσιακή - Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία στη Γερμανία, στο πανεπιστήμιο της Δρέσδης. Το 2009 επέστρεψε στο Βόλο και άρχισε να δουλεύει στη θεραπεία και επανένταξη ανθρώπων με χρόνιες ψυχικές παθήσεις στο κέντρο ημέρας "Κήπος", όπου συνεχίζει να εργάζεται μέχρι σήμερα.

Από τότε έχει παράλληλα επιμορφωθεί στην ειδική αγωγή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, έχει συντονίσει σχολές Γονέων και έχει διδάξει σε προγράμματα εκπαίδευσης στη Γνωσιακή - Συμπεριφορική θεραπεία στην Κύπρο.

Τέλος, από το 2014 διατηρεί επίσης το ιδιωτικό της γραφείο.

Τη ρωτήσαμε, λοιπόν, και μας απάντησε:

Γιατί επιλέξατε να γίνετε ψυχολόγος;

Η γνωριμία μου με μία ψυχολόγο στα 16 μου, όταν άρχισα να σκέφτομαι, με τι θα ήθελα να ασχοληθώ, με έκανε να στραφώ προς τα εκεί. Αποφάσισα να το δοκιμάσω, έχοντας αρκετή αγωνία, για το αν θα μου ταιριάξει. Έχοντας πια δουλέψει για πάνω από δέκα χρόνια σε αυτόν τον χώρο, θεωρώ ότι η επιλογή ήταν σωστή.

Πόσο εύκολο είναι να κυνηγάμε τα όνειρά μας;

Συνήθως έχει αρκετές δυσκολίες. Το ιδιαίτερο χάρισμα, όμως, των ονείρων είναι να μας κινητοποιούν και να μας ενδυναμώνουν στο να τις ξεπερνάμε...

Ποια πιστεύετε ότι είναι τρία βασικά χαρακτηριστικά ενός καλού ψυχολόγου;

Καταρχήν να μπορεί να ακούει. Μοιάζει τετριμμένο, αλλά νομίζω ότι κάποιες φορές, δεν το κάνουμε πραγματικά Προσανατολιζόμαστε κυρίως στην εύρεση λύσεων και αυτό ενέχει τον κίνδυνο να "χάνουμε" αυτό που ουσιαστικά μας λέει ο θεραπευόμενός μας. Έπειτα, να αποδεχόμαστε τα όρια του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας και να μη "βιαζόμαστε" να δούμε αλλαγές σε πράγματα που εκείνος ίσως δεν είναι έτοιμος να αλλάξει. Και τελικά να μπορούμε πρώτα να συνδιαλεγόμαστε με τα δικά μας δεισλειτουργικά σχήματα, πριν προσπαθήσουμε να αναδομήσουμε αυτά που δυσκολεύουν τον θεραπευόμενό μας.

Με ποια θέματα καταπιάνεστε κυρίως; 

Από το 2009 εργάζομαι σε ένα Κέντρο Ημέρας στο Βόλο που υποστηρίζει ψυχοκοινωνικά ανθρώπους που έχουν διαγνωσθεί με ψυχώσεις ή διπολική διαταραχή. Στο πλαίσιο αυτό εμπλέκομαι στην θεραπευτική τους διαδικασία είτε ως ατομική ψυχοθεραπεία είτε ως συντονίστρια δημιουργικών και θεραπευτικών ομάδων.
Ιδιωτικά ασχολούμαι επιπλέον με ένα μεγάλο εύρος συναισθηματικών και αγχωδών διαταραχών, δυσκολιών που αφορούν στην αυτό- εικόνα και στην αυτοεκτίμηση, με τη συμβουλευτική και την υποστήριξη γονέων κτλ.

Πότε χρειάζεται κανείς να πάει σε έναν ψυχολόγο/ειδικό ψυχικής υγείας;

Όταν αδυνατεί να διαχειριστεί μόνος του τις δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος, όταν κατακλύζεται από συναισθήματα που τα βιώνει επιβαρυντικά και τον οδηγούν σε συμπεριφορές και επιλογές που δεν τον βοηθάνε, όταν δυσκολεύεται να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του σε βαθμό που να τον δυσκολεύει στην καθημερινότητά του, όταν οι σχέσεις του με τους άλλους δείχνουν να δεισλειτουργούν...
Ο καθένας θα φτάσει τελικά να απευθυνθεί σε ειδικό ψυχικής υγείας για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Η κοινή συνισταμένη φαίνεται να είναι ο ψυχικός πόνος - σε όποια του μορφή.

Τι θα λέγατε στους ανθρώπους που ακόμη πιστεύουν πως το να πας σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας είναι ταμπού; 

Το να αποτελεί για κάποιον ακόμα ταμπού η αναζήτηση βοήθειας από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, μοιάζει με το να αρνείται να βάλει μια μάσκα οξυγόνου, όταν αντιλαμβάνεται, ότι δυσκολεύεται να αναπνεύσει.

Στον αντίποδα, το να ζητάμε βοήθεια, όταν το χρειαζόμαστε, αποτελεί για μένα μια σημαντική κίνηση φροντίδας προς τον εαυτό μας. Ο καθένας μας επιλέγει ποια στάση θα κρατήσει τελικά απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό...

Υπάρχουν προοπτικές στην Ελλάδα στον τομέα της Ψυχολογίας; Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που αποφοιτούν τώρα από τα πανεπιστήμια Ψυχολογίας;

Να επιμορφώνονται όσο μπορούν και να αναζητούν διαρκώς νέα ερεθίσματα στην δουλειά τους. Όσα χρόνια και αν ο καθένας μας έχει δουλέψει με ανθρώπους, πάντα υπάρχουν πράγματα να μάθει για αυτούς, αλλά και από αυτούς.

Εσείς προσωπικά κάνετε κάτι για να αποφορτιστείτε από το βάρος της δουλειάς σας;

Ίσως όχι αρκετά πράγματα. Προσπαθώ κυρίως μέσα από την κίνηση και την ενασχόληση με πράγματα που μου αρέσουν, να αποσυμπιέσω ότι θα μπορούσε πιθανόν να με φορτίσει στην δουλειά μου.

Ποιο είναι το μότο σας;

Δεν μπορώ να σου διατυπώσω κάποιο μότο. Μεγαλώνουμε, νομίζω, αναθεωρώντας συχνά αυτά που στο παρελθόν συχνά είχαμε ως πυξίδα.

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Ελένη Τσιντζήρα για την όμορφη συνέντευξη που μου παραχώρησε και της εύχομαι ότι καλύτερο σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο!

⧫Chrysa Leimoni⧫