Ο τρόμος της ζήλιας

Ο φόβος ότι θα χάσουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, μας κάνει πολλές φορές να παραλογιζόμαστε και να αντιδρούμε υπερβολικά. Η πηγή του φόβου αυτού έγκειται στο γεγονός ότι βλέπουμε τον άλλον ως ιδιοκτησία πάνω στην οποία έχουμε μόνο δικαιώματα.

Τότε είναι που εμφανίζεται στη σχέση μας η λεγόμενη ζήλια. Και κάπου εκεί αρχίζουν να κάνουν το ντεμπούτο τους οι διάφορες θεωρίες που υπάρχουν σχετικά με αυτή. 

"Photo From Google"

Οι περισσότεροι παθολογικοί ζηλιάρηδες ισχυρίζονται ότι ζηλεύουν επειδή αγαπάνε βαθιά και έντονα. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα. Και πιο συγκεκριμένα είναι ένα ψέμα το οποίο επινόησαν οι ίδιοι για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους και το οποίο σιγά σιγά το πίστεψαν και αυτοί.

Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι αυτοί κρύβουν μέσα τους βαθιά ανασφάλεια. Θεωρούν πως δεν είναι άξιοι να έχουν αυτόν τον άνθρωπο δίπλα τους, και πως η τύχη τους χαμογέλασε και τους έφερε αυτό το δώρο και άρα δεν ήταν αποτέλεσμα δικής τους προσπάθειας. Για αυτό και γραπώνονται πάνω από αυτόν τον άνθρωπο και στην κυριολεξία δεν τον αφήνουν να ανασάνει.

Συνεπακόλουθα της ζήλιας είναι η συνεχής καχυποψία, η γκρίνια, η ανάκριση και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Με αυτά τα στοιχεία μία σχέση μετατρέπεται αυτομάτως σε πραγματικό εφιάλτη. Ο έρωτας και το πάθος εξανεμίζονται και τη θέση τους δίνουν στην αποξένωση και τους τσακωμούς.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης ίσως είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα που μπορεί να υποστεί μία σχέση. Αν δεν εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που εσύ ο ίδιος έχεις επιλέξει να σε συντροφεύει, τότε τίθεται το ερώτημα γιατί τον επέλεξες εξ΄αρχής.

Είναι φυσιολογικό να ζηλεύεις τον άνθρωπο σου, όμως μέχρι ένα βαθμό και με έναν άλλον τρόπο πιο εποικοδομητικό. Είναι διαφορετικό να τον ζηλεύεις και να θεωρείς πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε πληγώσει για αυτό και τον υποψιάζεσαι και τον τσεκάρεις συνεχώς, και διαφορετικό να θεωρείς πως αυτό που έχετε είναι αξιοζήλευτο έτσι ώστε σου δημιουργείται μία μικρή ανησυχία μήπως αυτό κάποια στιγμή χαθεί.

Στην πρώτη περίπτωση βάζεις τον εαυτό σου σε μία μειονεκτική θέση,τον ταλαιπωρείς ψυχικά με αποτέλεσμα να διακυνδυνεύεις να χαλάσεις όντως τη σχέση σου, στη δεύτερη περίπτωση χρησιμοποιείς την ανησυχία σου αυτή επικοδομητικά, μπαίνοντας σε μία διαδικασία να δώσεις όλο και περισσότερα πράγματα για να διατηρήσεις αυτή τη όμορφη σχέση αναγνωρίζοντας την προσφορά και την θετική αλλαγή που επέφερε το άτομο αυτό στην ζωή σου.

Για αυτό, αν δε θέλετε να βάλετε τα χεράκια σας και να βγάλετε τα ματάκια σας, που λέει και ο σοφός λαός, καλό είναι να έχετε εμπιστοσύνη πρώτα από όλα στον εαυτό σας και έπειτα στον άλλον, να στηρίζετε τις επιλογές σας, να εκτιμάτε αυτό που έχετε, να συζητάτε τις ανησυχίες σας και να μη ξεχνάτε να χαμογελάτε και να έχετε πίστη σε ότι και αν κάνετε.

⧫Chrysa Leimoni⧫