Συγγνώμη από καρδιάς

Άραγε πόσο εύκολο είναι να ξεστομίζουμε λόγια δίχως να βουτάμε πρώτα τη γλώσσα μας στο μυαλό όπως λέγανε και οι παλιοί;

Σήμερα, έχουμε χάσει την υπομονή μας, νομίζω. Νευριάζουμε με το παραμικρό, ανταλλάσσουμε λόγια πικρά ακόμη και με αγαπημένους ανθρώπους και έπειτα ζητάμε συγχωροχάρτια (και αυτό , πάλι, όχι πάντα).

"Photo From Google"

Συχνά οι άνθρωποι όταν θυμώνουμε, θολώνουμε, βγαίνουμε εκτός εαυτού, όπως συνηθίζουμε να λέμε, και βρίσκουμε ένα κάρο άλλες δικαιολογίες για να μαζέψουμε τα αμάζευτα.

Άλλες φορές πάλι, μπορεί να μην κάνουμε καμία απολύτως προσπάθεια να επανορθώσουμε και απλώς αφήνουμε το χρόνο να κάνει όλη τη δουλειά για μας. Το παίζουμε τρελίτσα για να θολώσουμε τα νερά και να αποφύγουμε να παραδεχθούμε τα λάθη μας. Να αποτινάξουμε από πάνω μας κάθε είδους ευθύνης και να αποδώσουμε την αιτία της κατάστασης σε εξωτερικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Οι αντιδράσεις πολλές και διάφορες...

Ο καθένας διαλέγει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει ανάλογα με το τι ταιριάζει στην προσωπικότητα και στην ιδιοσυγκρασία του.

Λίγοι είναι όμως εκείνοι οι οποίοι θα κάνουν την αυτοκριτική τους. Θα κάνουν πίσω για λίγο, θα αφήσουν στην άκρη θυμούς, εγωισμούς και νεύρα, θα αφήσουν τη λογική να πρυτανεύσει.

Θα κατανοήσουν το παράλογο της συμπεριφοράς τους και θα βρουν το κουράγιο να ζητήσουν συγγνώμη αναγνωρίζοντας το λάθος τους.

Αυτοί είναι οι πραγματικά θαρραλέοι άνθρωποι, κατά τη γνώμη μου πάντα, στην ζωή. Είναι άνθρωποι αξιοζήλευτοι και άξιοι σεβασμού.

Όχι γιατί είναι αλάνθαστοι, όχι γιατί είναι τέλειοι ή άψογοι αλλά γιατί είναι αληθινοί.

Είναι δύσκολο, για να μην πω, ακατόρθωτο, να περάσεις μία ζωή δίχως να κάνεις λάθη, δίχως να παραφερθείς, δίχως να κάνεις ή να πεις πράγματα για τα οποία μετά, κατόπιν σκέψης, μετανιώνεις. Είναι δύσκολο να μη ξεστρατίσεις ποτέ σου.

Είναι δύσκολο μα είναι και ανθρώπινο.

Εκείνο που είναι εξίσου δύσκολο αλλά θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να κάνουμε, είναι να σκεφτόμαστε επί των λαθών μας, να μετανοούμε, να αναγνωρίζουμε που και πότε ήμασταν λάθος, και να ζητούμε μία ταπεινή και ειλικρινή συγγνώμη κάθε φορά που πικραίνουμε εμάς και τους γύρω μας.

Δεν πρέπει όμως να φτάσουμε και στο άλλο άκρο. Να κάνουμε ότι κάνουμε και έπειτα να πετάμε ένα συγγνώμη και καθαρίσαμε.

Η συγγνώμη έχει αξία μόνο όταν προφέρεται με την καρδιά. Δεν είναι  άλωθι πάντα και παντού. Πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση και εγκράτεια. Γιατί μόνο τότε θα γίνει αποδεκτή.

Αξιοθαύμαστοι, επομένως, όσοι τον εγωισμό τους παραμερίζουν και ζητούν συγχώρεση για τα λάθη τους διότι δείχνουν αληθινό μεγαλείο ψυχής.

Τα λάθη είναι ανθρώπινα και αποτελούν πηγή μάθησης για καθένα από εμάς, όμως η αυτοκριτική είναι για εκείνους τους λίγους, τους δυνατούς, τους καθαρούς ανθρώπους που σπάνια συναντάς στο δρόμο σου.

Για αυτό, να θυμάστε κάντε την αυτοκριτική σας και μην αφήνετε τις καρδιές σας να γεμίζουν με μίσος, κακεντρέχεια και αλαζονεία. Βρείτε το θάρρος και πείτε "συγγνώμη" για ότι έχετε μετανιώσει.

⧫Chrysa Leimoni⧫