Η ανάσταση μου

Τούτες τις άγιες μέρες, μπαίνω συχνά σε σκέψεις για το τι νόημα δίνουμε στην ζωή μας. Υπάρχουν φορές που ίσως να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία από όση θα άρμοζε σε πράγματα που δεν έχουν ιδιαίτερη αξία, να κρατάμε μέσα μας κακίες, απωθημένα, βάσανα και άγχη που φοβόμαστε να βγουν στο φως ίσως γιατί είναι ήδη από μόνα τους πράγματα αρκετά τρομαχτικά. 

"Photo From Google"

 Είναι φορές που νιώθω ένα τέτοιο φορτίο να βαραίνει την ψυχή μου άνευ λόγου και αιτίας. Γιατί τί είναι εν τέλει πιο σημαντικό όταν θα φύγουμε από τούτο τον κόσμο άραγε; Τι είναι αυτό που πραγματικά θα θέλουμε να θυμόμαστε φεύγοντας; Υποθέτω ή μάλλον θέλω να ελπίζω πως καθετί άσχημο απλά διαγράφεται και κείνο που μένει είναι η γλυκιά γεύση από ένα συνονθύλευμα εμπειρών, ονείρων, ελπίδας, και επιθυμιών που θα μας συντροφεύουν αιωνίως όπου και αν πάμε, ότι και αν κάνουμε, οπού και αν βρισκόμαστε.

 Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες λοιπόν θυμάμαι τι πρέπει να κάνω όχι για κανέναν άλλον αλλά για μένα την ίδια... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. Και αυτή η φράση μπορεί να έχει διαφορετικό νόημα για τον καθένα από εμάς, ο κάθε άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει δικούς του τρόπους και δικά του μέσα για να "καθαρίσει" την ψυχή του όσο καλύτερα μπορεί. Μα θα βάλει τα δυνατά του να το κατορθώσει γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια ήσυχη συνείδηση και μια ελαφριά καρδιά πλημμυρισμένη από αγάπη, φως και ελπίδα έτοιμη να τα μεταδώσει σε όποιον άλλον βρεθεί στο δρόμο της. 

 Ας ακολουθήσουμε λοιπόν και μεις τον δρόμο της αγάπης, της αλληλεγγύης και της συγχώρεσης έτσι ώστε να ξαναγεννηθούμε, να αναστηθούμε όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστός, το πιο λαμπρό παράδειγμα μας.

Καλή Ανάσταση εύχομαι σε όλους σας.

⧫Chrysa Leimoni⧫